#Article

Γιατί υποστηρίζουμε και ακολουθούμε “κακούς” και ανεπαρκείς ηγέτες:

By: Vasilis Vassiliadis

Συνειδητά με την ψήφο μας ή ασυνείδητα με την συμπεριφορά μας, υποστηρίζουμε ή όχι ηγέτες τους οποίους συναντάμε στο διάβα μας ως πολίτες ή ως μέλη σε κάποιον οργανισμό-επιχείρηση. Εκ του αποτελέσματος, πολλοί από τους ηγέτες κρίνονται από τους υποστηρικτές τους ανεπαρκείς, αλλά είτε συνεχίζουν να τους υποστηρίζουν είτε επιλέγουν τον επόμενο με τα ίδια κριτήρια, το ίδιο σκεπτικό και φυσικά με τα ίδια αποτελέσματα. Αυτό μπορούμε να το διακρίνουμε εύκολα στην πολιτική σκηνή της κοινωνίας μας, αλλά αν παρατηρήσουμε πιο προσεκτικά θα δούμε ότι το ίδιο παράδοξο συμβαίνει και σε άλλες δομές όπως σε οργανισμούς και επιχειρήσεις. Είναι όντως παράδοξο ή όχι και τόσο καθώς:

 

  1. Εστιάζουμε και δίνουμε αξία σε λάθος ηγετικά χαρακτηρίστηκα: Εκτιμούμε και αναζητάμε ηγέτες με αυτοπεποίθηση και δύναμη, αλλά συνήθως επιλέγουμε και υποστηρίζουμε την υπεροψία και τον ναρκισσισμό τα οποία και μπερδεύουμε με τη δύναμη. Πολλές έρευνες αποδεικνύουν ότι οι χειρότεροι ηγέτες είναι αρκετά υπερόπτες και νάρκισσοι. Οι ανεπαρκείς ηγέτες είναι πεπεισμένοι ότι έχουν πάντα δίκιο, σπάνια δέχονται συμβουλές και δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους. Ακόμα κι αν παραδεχτούν ότι έκαναν λάθος, αυτό θα είναι πάντα λιγότερο από το λάθος των άλλων. Σε αντίθεση, οι εξαιρετικοί ηγέτες κατέχονται από ανθρωπιά και γνωρίζουν ότι δεν έχουν πάντα δίκιο. Έτσι αναζητούν τη γνώμη άλλων, και συνεχώς προσπαθούν να μαθαίνουν και να βελτιώνονται ως ηγέτες.
  2. Θεωρούμε ότι όταν κάποιος είναι αποτελεσματικός είναι και καλός ηγέτης. Δίνουμε μεγάλη αξία στο αποτέλεσμα και συχνά παραμελούμε το πώς παράγονται τα εν λόγω αποτελέσματα. Για παράδειγμα πολλές φορές αποδεχόμαστε κακές συμπεριφορές λέγοντας «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Οι πραγματικά καλοί ηγέτες πετυχαίνουν το αποτέλεσμα και ταυτόχρονα είναι προσεκτικοί στο να κάνουν ηθικά τα σωστά πράγματα. Οι καλοί ηγέτες ελαχιστοποιούν τη ζημιά και προσπαθούν να εκπροσωπήσουν το σύνολο των ανθρώπων τους και όχι μόνο όσους είναι υπέρ τους. Οι καλοί ηγέτες δείχνουν τον δρόμο και βοηθούν τους υπόλοιπους να φτάσουν εκεί μόνοι τους.
  3. Διψάμε για δύναμη. Όταν είμαστε φανατικοί ή παθητικοί υποστηρικτές ενός ανεπαρκή ηγέτη, τότε τον ενεργοποιούμε και τον βοηθάμε επιτρέποντας του να πάρει ή να διατηρήσει κάποια θέση εξουσίας. Στην ουσία υποστηρίζουμε τα παραπτώματα του χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε συνειδητά. Πολύ συχνά, ψάχνουμε και υποστηρίζουμε ηγέτες που θα μας δώσουν αυτό που θέλουμε εμείς και όχι αυτό που χρειάζεται η χώρα ή ο οργανισμός στον οποίο κατοικούν ή εργάζονται. Κάποιοι γινόμαστε ακόμα και φανατικοί υποστηρικτές (οπαδοί) κακών ηγετών λόγω της υπόσχεσης τους για κατανομή της δύναμης και εξουσίας τους με εμάς.
  4. Δεν βοηθάμε τους ηγέτες να γίνουν καλύτεροι. Συχνά τοποθετούμε τυφλά έναν ηγέτη στο βάθρο υποθέτοντας ότι θα κάνει το σωστό. Οφείλουμε να είμαστε ενεργοί και να διατηρούμε τους ηγέτες υπόλογους. Πρέπει να προστατεύουμε τους ηγέτες μας όταν βρίσκονται σε λάθος δρόμο και να τους υποστηρίζουμε όταν κάνουν το σωστό.
  5. Το επιτρέπουμε. Πολύ συχνά πάμε αβίαστα πάσο στις αποφάσεις των ηγετών χωρίς να τους ζητήσουμε το λόγο ή να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε πραγματικά το σκεπτικό πίσω από τις αποφάσεις τους. Ακόμα χειρότερα με την παθητική μας στάση επιτρέπουμε σιωπηρά στους ηγέτες να είναι πάνω από τους κανόνες, τις πολιτικές και τους νόμους του κράτους ή του οργανισμού που ηγούνται. Τέλος, ακολουθούμε αβίαστα. Αντί να αναζητάμε τον καλύτερο ηγέτη, “βολευόμαστε” με τους μέτριους και ανεπαρκείς ηγέτες καθώς ένα μέρος του εαυτού μας ταυτίζεται έστω και ασυνείδητα μαζί τους…
Share